Bye Bye Phoenix

'You passed the cpl check my friend'. Vrijdagmiddag half 5 zit ik naast de examinator in het vliegtuig, waarvan de motoren net 30 seconden uit staan na een examen vlucht van 2.5 uur. Na een paar seconden, komt er een glimlach op m'n gezicht die er de rest van de dag niet meer af is gegaan. DONE! Geslaagd voor mijn commercial pilot licence, het grote doel bij aankomst in Amerika bijna 7 maanden geleden.
6 en halve maand, wat is het snel voorbij gegaan! Eind september uitgezwaaid op
Schiphol, 5 oktober eerste vlucht, 31 oktober 1e solo en vandaag CPL brevet binnengehaald & 2 gouden strepen op je uniform.
Daarmee beëindigde ik de 91e van de 91 flight missions die er hier op het programma stonden. Meer dan 130 uur en vele honderden landingen later is alles klaar, op naar huis.
Of toch maar half, want Phoenix is bijna als 'thuis' gaan voelen de afgelopen maanden. Het is apart hoe anders Hoofddorp voelde na 8 maanden dan Phoenix nu.
Ik heb een redelijk dubbel gevoel over terug gaan naar Nederland.
Natuurlijk is Nederland veel meer een thuis dan Amerika en ik heb veel zin om iedereen weer te zien die ik de afgelopen maanden alleen maar op whatsapp of skype sprak, maar ik ga Phoenix en het zonnige leven hier zeker best wel missen.
Vrijheid om van alles te doen, zwembad en luxe auto voor de deur, eeuwig zon en blauwe lucht, en als je dan een keer naar school 'moet' , mag je vliegen! Vliegen wordt beschreven als een virus. Begin je er eenmaal mee, kom je er niet meer vanaf. Het is zo leuk en zo mooi om te doen, dat ik er niet aan moet denken een andere opleiding te moeten doen. Wat vliegen betreft zijn we trouwens nog niet klaar, want terug in Europa wacht nog het een ander op me. Allereerst een instrument rating in Belgie, 1 van de belangrijkste vereisten om een echte airline pilot te worden. Heb je die dan mag je zonder zicht op de grond, dag en nacht, wolken of geen wolken overal vliegen. In tegenstelling tot de 'normale' piloot, die alleen maar overdag en buiten de wolken mag vliegen om zo zicht op de aarde te houden.
Daarna mag ik voor 40 uur de 737 simulator in om mcc (multi crew cooperation) & joc (jet orientation course) diploma's te halen en dan hoop ik deze zomer ergens helemaal klaar te zijn.
Maar eerst maar even een tijdje niksen in Oisterwijk. Voor nu is het langzaam tijd om al m'n spullen weer in 2 koffers proberen te gan=an proppen en afscheid te gaan nemen van alles in Phoenix. Nederland, tot volgende week!