1e paar dagen
Door: Tom
Blijf op de hoogte en volg Tom
20 September 2014 | Verenigde Staten, Mesa
Aan sommige dagen lijkt gewoon geen einde te komen. Woensdag was echt zo'n dag.. Om 05:15 ging de wekker af in Oisterwijk. Alle spullen had ik de dagen daarvoor al ingepakt, alleen de handbagage moest nog dicht.
Even de laatste dingen bijeengeraapt (oplader, paspoort, tablet etc), snel een ontbijtje en in de auto naar Schiphol.
Daar achteraan sluiten in de lange rij om in te checken, en ik heb nogal wat met 2 koffers die samen meer dan 46 kilo wegen.
Daarna langs de paspoortcontrole, maar omdat daar alleen nog maar passagiers mogen komen eerst afscheid nemen van mn ouders & pim.
Ookal ga ik een fantastische tijd tegemoet op een geweldige plek, afscheid nemen doet altijd pijn. Gelukkig is het niet voor jaren en is er uiteraard skype en heb je tegenwoordig overal internet.
Gezellig 8 en half uur naar Washington DC in een Boeing 767 van United Airlines die helaas nogal oud was & aftands was. Zonder prettig entertainmentsysteem is 510 minuten stilzitten toch wel erg lang voor je lichaam & geest. Op het vliegveld in Washington moeten we langs de immigratie, wat hier bestaat uit een zootje ontzettend chagrijnig kijkende agenten met een groot geweer & een grote stempel voor in je paspoort.
4 uurtjes wachten en dan boarden voor de 2e vlucht van de dag, een uurtje of 5 naar Phoenix. Inmiddels is het al lang en breed avond in Nederland en in de krappe Airbus A320 zonder enige afleiding is deze vlucht een echte slijtageslag voor iedereen. Ik ben gebroken na bijna 24 uur wakker te zijn en kan geen enkele comfortabele positie meer vinden om niet ontzettend pijnlijk te zitten. Als een stelletje zombies sleuren we onze koffers van de bagageband en in het busje dat ons op is komen halen.
35 min later komen we aan bij Serena Shores, ons grote appartementencomplex in Mesa, een voorstad van Phoenix (met een kleine 400.000 inwoners), waar we gaan wonen
Ik kom hier samen met Laurens wonen met 2 jongens van de vorige NLS klas, die hier al sinds April zijn. We worden hartelijk welkom geheten, en na snel onze schooluniform te hebben ingewisseld voor zomerkleren gaan we met de 5 liter V8 van onze huisgenoten nog even naar de Subway en de Walmart (24 per dag open) om wat eten te halen voor de volgende dag.
Als we om 12 uur eeeeeeindelijk in bed liggen is het bijna 28 uur geleden sinds de wekker ging in Oisterwijk en lig ik binnen 10 seconden in diepe coma.
Lucky me gaat de wekker om 7 uur smorgens, omdat het hier normaal is dat je meteen de volgende dag begint met allerlei briefings en infobijeenkomsten op school.
We worden opgehaald door een busje van school en naar het vliegveld gereden, Falcon Field. Om 16:00 en een lange 1e dag later gaan we via de Walmart terug naar huis. Eten (hamburgers bakken, what else haha!), het heerlijke zwembad induiken en daarna liggen we om 9 uur alweer te knorren, nog steeds doodvermoeid van de reis en de lange dag. Vandaag weer een lange dag vol safety briefings en allerlei introducties van senior flight intstructors & de center manager. Na school even uitrusten, de dag doorlullen met Kaj en Jorrit (onze huisgenoten), met 4-en eten. Het komt goed uit dat het weekend is want nu kunnen we morgen en zondag de buurt een beetje verkennen. Ik ben benieuwd!
Even de laatste dingen bijeengeraapt (oplader, paspoort, tablet etc), snel een ontbijtje en in de auto naar Schiphol.
Daar achteraan sluiten in de lange rij om in te checken, en ik heb nogal wat met 2 koffers die samen meer dan 46 kilo wegen.
Daarna langs de paspoortcontrole, maar omdat daar alleen nog maar passagiers mogen komen eerst afscheid nemen van mn ouders & pim.
Ookal ga ik een fantastische tijd tegemoet op een geweldige plek, afscheid nemen doet altijd pijn. Gelukkig is het niet voor jaren en is er uiteraard skype en heb je tegenwoordig overal internet.
Gezellig 8 en half uur naar Washington DC in een Boeing 767 van United Airlines die helaas nogal oud was & aftands was. Zonder prettig entertainmentsysteem is 510 minuten stilzitten toch wel erg lang voor je lichaam & geest. Op het vliegveld in Washington moeten we langs de immigratie, wat hier bestaat uit een zootje ontzettend chagrijnig kijkende agenten met een groot geweer & een grote stempel voor in je paspoort.
4 uurtjes wachten en dan boarden voor de 2e vlucht van de dag, een uurtje of 5 naar Phoenix. Inmiddels is het al lang en breed avond in Nederland en in de krappe Airbus A320 zonder enige afleiding is deze vlucht een echte slijtageslag voor iedereen. Ik ben gebroken na bijna 24 uur wakker te zijn en kan geen enkele comfortabele positie meer vinden om niet ontzettend pijnlijk te zitten. Als een stelletje zombies sleuren we onze koffers van de bagageband en in het busje dat ons op is komen halen.
35 min later komen we aan bij Serena Shores, ons grote appartementencomplex in Mesa, een voorstad van Phoenix (met een kleine 400.000 inwoners), waar we gaan wonen
Ik kom hier samen met Laurens wonen met 2 jongens van de vorige NLS klas, die hier al sinds April zijn. We worden hartelijk welkom geheten, en na snel onze schooluniform te hebben ingewisseld voor zomerkleren gaan we met de 5 liter V8 van onze huisgenoten nog even naar de Subway en de Walmart (24 per dag open) om wat eten te halen voor de volgende dag.
Als we om 12 uur eeeeeeindelijk in bed liggen is het bijna 28 uur geleden sinds de wekker ging in Oisterwijk en lig ik binnen 10 seconden in diepe coma.
Lucky me gaat de wekker om 7 uur smorgens, omdat het hier normaal is dat je meteen de volgende dag begint met allerlei briefings en infobijeenkomsten op school.
We worden opgehaald door een busje van school en naar het vliegveld gereden, Falcon Field. Om 16:00 en een lange 1e dag later gaan we via de Walmart terug naar huis. Eten (hamburgers bakken, what else haha!), het heerlijke zwembad induiken en daarna liggen we om 9 uur alweer te knorren, nog steeds doodvermoeid van de reis en de lange dag. Vandaag weer een lange dag vol safety briefings en allerlei introducties van senior flight intstructors & de center manager. Na school even uitrusten, de dag doorlullen met Kaj en Jorrit (onze huisgenoten), met 4-en eten. Het komt goed uit dat het weekend is want nu kunnen we morgen en zondag de buurt een beetje verkennen. Ik ben benieuwd!
-
20 September 2014 - 21:01
Vivianne :
Ja zo'n reis hakt er altijd lekker in. Wij hadden in Wash DC een aardige immigrations agent, maar vaak kijken ze vervaarlijk. Je typwerk is nog best in orde voor een vermoeide 19 jarige. Gezellige relax zondag gewenst. -
20 September 2014 - 23:42
Rob En Catie:
Klinkt inderdaad wel als een hele saaie en lange reis. Super zo'n uitgebreid verslag. Geniet van je weekend! Groetjes van de loofjes -
20 September 2014 - 23:56
Lilianne :
Leuk om te lezen, nu nog wat foto's van waar je zit graag -
24 September 2014 - 12:35
Peter:
Het valt niet mee als ik het zo lees. Lekker weer, zwembaden, eten en onbeperkt drinken (oké, geen bier), shoppen. Lekker om zo te kunnen beginnen. Geniet er maar van, want het zal straks wel drukker worden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
